Mijn eerste boek van John Green (en zeker niet het laatste boek). Helaas zag ik de gelijknamige film al voordat ik het boek gelezen had. Wat jammer is want vaak – zoals ook nu het geval – is het boek beter en nu wist ik natuurlijk al hoe het verhaal zou eindigen. Toch zaten er een aantal jaren tussen het zien van de film en het lezen van het boek waardoor ik sommige dingen alweer vergeten was. Van de andere kant misschien beter dat ik al wist hoe het zou eindigen want het is een triest boek en ik zou niet weer tranen met tuiten willen huilen zoals ik bij ‘Voor jou‘ van Jojo Moyes heb gedaan.

Het verhaal gaat over de 16-jarige Hazel. Ze heeft kanker en werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbepaalde tijd. Omdat ze weet dat haar leven over niet al te lange tijd gaat eindigen, houdt ze haar contacten oppervlakkig en daardoor is ze veel thuis. Haar moeder stuurt haar naar een praatgroep om jongeren te leren kennen die hetzelfde meemaken als zij. In de praatgroep leert ze Augustus (Gus) kennen. Hij heeft kanker overleefd, ten koste van een been. Hoewel ze hem eerst ook op afstand houdt, krijgen ze uiteindelijk een hechte band. Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar de auteur Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. Dus ze gaan op reis maar het verloopt anders dan ze gedacht hadden.

Een heel mooi maar triest verhaal. De aantrekkingskracht tussen Hazel en Gus is goed te voelen. In de gesprekken die ze hebben, merk je dat ze echt op één lijn zitten. Hij begrijpt haar en ze hebben veel aan elkaar. Hazels kortere leven wordt met Gus samen een stuk leuker. De schrijfstijl is erg fijn en ik had het boek dan ook zo uit. Wederom een boek waar je tissues bij nodig hebt, maar zeker een aanrader.

Mijn mening: 

Iemand bekend met dit boek en/of met de film?  Zo ja, wat vond je ervan?

Liefs,
Michelle