Lang geleden heb ik eens een paar keer in Snow World Landgraaf een poging tot skiën gedaan, maar echt skiën kon ik niet voordat ik op wintersport ging. Dus de eerste twee dagen van mijn vakantie heb ik skiles genomen. Wat mijn gedachtes hierbij waren, heb ik voor je opgeschreven:

• Ik heb ontzettend veel zin om te leren skiën! We hebben een leuke groep en er ligt lekker veel sneeuw.
• Het is wel een stuk kouder hier maar gelukkig heb ik warme kleding gekocht.
• Handschoenen die verwarmen tot maximaal -15 C° zijn echt noodzakelijk. Net had ik even mijn handschoenen uit om op mijn telefoon te kijken en mijn handen zijn meteen bevroren.
• Die skischoenen zitten voor geen meter en lopen gaat al helemaal niet.
• Pfff met skikleding aan zweet ik me kapot als we binnen zijn.
• Eindelijk mag ik op de latten, hoef ik tenminste niet zo raar te lopen.
• We beginnen de eerste les is in het dorp, waar geen sleeplift is…en we dus steeds met de ski’s aan naar boven moeten lopen (lees: zwoegen). Ach ja, verbrand ik tenminste ook nog wat calorieën.
• Dit gaat goed, maar het is dan ook een miniheuvel.
• Hopelijk zetten we de les snel voort op de skipiste boven.
• Yes, we mogen naar boven!
• Lopen op skischoenen en ondertussen ski’s dragen is nog niet zo gemakkelijk.
• Wat een mooi uitzicht vanuit de lift. Gelukkig heb ik weinig last van mijn hoogtevrees. Waarschijnlijk overheersen de zenuwen voor het skiën.
• Hup, weer op de latten!
• Nu snap ik waarom iedereen een skibril of zonnebril op heeft. Je ziet geen hand voor ogen met deze felle zon.
• Maar wat een prachtig uitzicht!
• Oké dan, deze heuvel (lees: berg) is dus echt véél groter.
• Gelukkig mogen we met de sleeplift naar boven in plaats van naar boven te lopen.
• Wel opletten dat ik niet al bij de sleeplift val…
• Dit is wel even andere koek. Bochten maken lukt nog wel, maar precies naast de skileraar stoppen, hoe doe ik dat in hemelsnaam?
• Au, zo moet het dus niet! Ik lig in de sneeuw. Dat deed dus best wel pijn (hallo mega grote blauwe plek).
• Pff, waar ben ik aan begonnen.
• De skileraar zegt dat ik niet teveel moet nadenken maar ik moet dus wel onthouden dat ik naar voren moet leunen, tegelijkertijd niet mijn kont naar achteren moet duwen, bij bochten moet leunen op het tegengestelde been en altijd naar het dal moet blijven kijken.
• ‘Pizza punt, pizza punt, pizza punt!’ Grappig wie dit ezelsbruggetje bedacht heeft maar het helpt wel met remmen.
• Elke afdeling van deze grotere heuvel gaat steeds beter.
• Wow, wat is dit leuk zeg!
• Ik wil sneller!
• Nou, ook weer niet zo snel…gelukkig weet ik nu hoe ik langzamer kan gaan.
• Nu leren we hoe je parallel moet skiën. En het lukt zelfs al een beetje!
• Super gaaf dit!
• Ik moet nog veel oefenen maar de basis is er 🙂

Zoals je ziet was het in mijn hoofd een roller coaster van gedachtes. In het begin zag ik het even niet meer zitten en ik was super nerveus. Maar toen ik het eenmaal een beetje onder de knie kreeg, begon ik het ook echt leuk te vinden. Wel was het super vermoeiend. Ik heb dagenlang spierpijn gehad en ’s avonds viel ik als een blok in slaap. Ook zat ik onder de blauwe plekken. Ondanks dat voelde ik me elke dag helemaal voldaan. Ik heb enorm genoten van het elke dag actief bezig zijn en de vele uurtjes in de buitenlucht (ik heb een kantoorbaan dus thuis ben ik nooit zoveel buiten overdag). Ik verheug me alweer op volgend jaar! 

Liefs,
Michelle