Ik wilde altijd al een moestuin maar onze vorige tuin was te klein. Ik had wel wat kruiden, een paar aardbeienplantjes en een frambozenstruik. Die ‘echte’ moestuin zou er wel komen als ik een grotere tuin had. Sinds februari is die grotere tuin er. Dus toen in april de ‘moestuintjes’ weer werden uitgedeeld bij de Albert Heijn, wist ik meteen dat dat mijn signaal was om eindelijk te beginnen met een moestuin. Hoe dat is verlopen lees je in deze nieuwe blogpost.

Geen groene vingers

Laat ik allereerst vertellen dat ik nul komma nul verstand heb van alles wat met tuinieren te maken heeft. Mijn man was stomverbaasd toen ik hem vertelde over mijn moestuinplan. Maar mijn gevoel wilde dit al langer. En als ik de laatste jaren iets geleerd heb, dan is het dat ik vaker mijn gevoel moet volgen. Ik ging dus aan de slag met de ‘moestuintjes’ van de Albert Heijn. Dat was gemakkelijk. Twee weken later waren er al meerdere zaadjes uitgekomen. Vol bewondering zag ik iedere dag hoe ze groter groeiden. Toen ze vrij groot werden dacht ik: Oké, wat nu? Om meer te weten te komen over hoe ik een echte moestuin moest creëren, kocht ik het boek ‘Mijn moestuin’ van Wim Lybaert. Echt een aanrader trouwens. Ik had het boek in twee dagen uit. Mijn (nog) niet zo groene handen begonnen te jeuken en ik ging aan de slag.

Verspenen en meeldauw

Om de kiemplantjes te kunnen verspenen (ja, zo heet dat blijkbaar als je kiemplantjes overbrengt naar een groter potje) kreeg ik plastic plantenbakjes van mijn vader. Ik zette de kleine plantjes binnen op de vensterbank want buiten was het nog te koud. In mei begon ik in de tuin met het vrijmaken van een stuk grond. En toen het niet meer vroor aan de grond, zette ik de eerste plantjes in de volle grond.

Elke dag zag ik hoe de plantjes steeds groter werden. Het leek wel magie. Ik genoot enorm van het tuinieren: ik was buiten, had beweging en tegelijk ook ontspanning. Er werden nieuwe zaadjes gekocht en geplant, en ik zag ze bijna allemaal ‘opgroeien’. Je leest het goed: BIJNA allemaal. Want er ging ook soms wat mis. Zoals zaadjes die niet uitkwamen en kiemplantjes die ik te lang in een te klein potje had laten staan (dan worden ze iel en lang en niet sterk genoeg om een goede plant te worden). Ook had ik last van meeldauw. Dat is een oppervlakkige schimmelaantasting van planten. Gelukkig gebeurde dat helemaal op het einde van het moestuinseizoen. Maar ik weet volgend jaar wel wat ik ertegen kan doen.

De eerste vruchten

Toen de eerste vruchten zichtbaar werden, was ik enorm trots. Dat uit één zaadje een plant met zoveel vruchten kan ontstaan is heel bijzonder. En de smaak van deze eigen gekweekte groenten is heerlijk. Vooral de sla, komkommers, snijbiet en bosui waren een succes. Maar ook de dille heeft me verrast (super simpel te kweken en zó lekker op een broodje met gerookte zalm of in een komkommersalade). Ik heb het afgelopen jaar veel plezier beleefd aan mijn eerste moestuin. En ik kan het iedereen aanraden. De herfst is nu echt begonnen dus ik ga de tuin winterklaar maken (lees: vooral veel bladeren opruimen ;-)) en plannen maken voor mijn moestuin volgend jaar.

Heb jij ook een moestuin? Hoe ben jij ooit begonnen? Tips zijn welkom! Ik leer graag van de echte kenners 🙂

Liefs, Michelle