Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets schreef over sporten, hardlopen en mijn persoonlijke fit journey. Dus ik wil jullie graag even bijpraten…
Het sporten gaat goed! Ik ben zelfs een paar maanden geleden overgestapt naar een andere personal training groep. Mijn oude groep mis ik nog steeds en ik heb er veel geleerd over houding en techniek. Maar ik zocht meer uitdaging en een meer explosievere training. Dat heb ik gevonden in een andere vorm van trainen, namelijk CrossFit. Dit is een vorm van fitness waarbij functionele bewegingen op een gevarieerde manier en in een hoge intensiteit worden uitgevoerd. Je kunt het zien als een combinatie van gewichtheffen, atletiek en gymnastiek. Dit doe ik 2 á 3 keer in de week een uur. Helaas liep ik net voor mijn vakantie naar Sicilië tijdens een training iets te hard van stapel waardoor mijn biceps overbelast raakten. Mijn bovenarmen zijn daardoor een aantal dagen zeer pijnlijk en volledig opgezwollen geweest. Ik heb een week niet getraind op advies van mijn sportfysiotherapeut. Na mijn vakantie ben ik de arm oefeningen weer rustig gaan opbouwen. Al met al, de trainingen bevallen me goed en ik ben enthousiast. Soms moet ik alleen iets meer rekening houden met mijn grenzen en een pas op de plaats maken.
Dan het hardlopen. Een tijd lang heb ik niet kunnen lopen. Dit had te maken met een hele lompe actie van mezelf. In februari stootte ik mijn kleine teen aan de poot van de salontafel. Zoiets gebeurd wel vaker maar dit was anders. Ik hoorde het zelfs kraken! Vrijwel meteen wist ik dat ik het hardlopen de komende tijd kon vergeten en dat terwijl ik er net weer lekker in zat. Aan een gekneusde of gebroken teen doe je vrij weinig. Ik ging dan ook niet naar de huisarts maar wist wel dat ik mijn kleine teen aan de teen ernaast moest vast tapen als een soort van spalk. De eerste twee weken was mijn teen gezwollen en helemaal blauw. Schoenen kreeg ik niet aan en als ik ze al aan kreeg deed het constant pijn. En eigenwijs als ik ben, ging ik toch gewoon naar mijn trainingen. Tijdens de trainingen merkte ik hoelang het duurt voordat zoiets geneest. Je kleine teen is er als het ware om balans te houden met lopen en staan. En onbewust gebruik je die balans best vaak. In totaal duurde het acht (!) weken voordat ik er vrijwel geen last meer van had. Inmiddels heb ik het hardlopen weer opgepakt. Ik ga één keer in de week en doe dan vooral intervaltrainingen. Ik focus me niet meer op tijd en snelheid, maar ik ga om te genieten en lekker te bewegen in mijn eigen tempo. Van mijn heupblessure heb ik gelukkig geen last meer gehad.
En hoe verloopt tot slot mijn gehele fit journey? Wat gewicht betreft hang ik een beetje stil. Ik ben bezig met het zoeken naar een balans tussen gezond eten en genieten, tussen ‘MyFitnessPal’ en gezond eten op gevoel. Ik wil namelijk niet dat het bijhouden van wat ik gegeten heb een obsessie wordt. Het moet goed voelen om ook eens te genieten. Het zoeken naar balans heeft tijd nodig. Op dit moment is het voor mij het belangrijkste dat ik me goed én fit voel. Ik zit lekker in mijn vel. Het sporten gaat goed. Ik denk dat ik me zelfs nog nooit zo goed heb gevoeld. En dat is wat telt 🙂
Liefs,
Michelle