Evenementen Hardlopen Sport

THE RACE | Maastrichts Mooiste 2015

FullSizeRender

Hierbij mijn verslag van de 10 Engelse mijl van Maastrichts Mooiste afgelopen zondag πŸ™‚

Zoals de foto al doet vermoeden: ik heb het gehaald! Het was wel ontzettend zwaar. Het was warmer dan verwacht en hoewel het parcours ontzettend mooi is, is het ook een heuvelachtig en dus niet gemakkelijk.

De start:
Bij de inschrijving had ik als eindtijd 2 uur ingevuld. Hierdoor moest ik in startvak F starten. Dit was tevens het laatste startvak. Mijn oom en tante kwamen mij voor de start nog even succes wensen. Om 12:08 uur konden we pas starten (de officiΓ«le start is om 12:00 uur maar de andere startvakken mochten eerst vertrekken). In een rustige looppas begon ik aan de 10 Engelse mijl.

1-5 kilometer:
Wat mij meteen op viel, is dat iedereen echt heel snel begon met hardlopen. Ik liep namelijk vrijwel achteraan :p. Ondanks dat hield ik gewoon mijn eigen tempo aan. Mijn heup was ook meteen te voelen (hier heb ik altijd wel last van tijdens het hardlopen of wandelen) maar na een paar kilometer was de pijn weer weg (gelukkig). Na ongeveer 3,5 kilometer kwam de eerste berg (de Sint Pietersberg). Deze ben ik op gewandeld want het was te steil om te rennen. En dat zou me sowieso te veel energie kosten die ik later nog nodig zou hebben. Bovenaan werd het weer vlak en ben ik weer gaan hardlopen. Hier was ook meteen de eerste waterpost. Alle bekertjes waren op dus ik kreeg een 1,5 liter fles in mijn handen geduwd (niet erg handig als je aan het rennen bent). Verder verliepen de eerste 5 kilometers redelijk goed.

6-10 kilometer:
Bij 6 kilometer begon ik last te krijgen van de warmte. De zon was fel en er was weinig wind. Zelfs een bekertje water bij de volgende waterpost wilde niet helpen. Op dat moment had ik er ineens weinig vertrouwen in dat ik de 16,1 kilometer zou gaan halen. Ook waren er op dat stuk van het parcours geen toeschouwers om me aan te moedigen. Wel liep er een man vlak voor me. Ik had mijn ipod niet meegenomen dus wat gezelschap tijdens het hardlopen was fijn. Rond de 9 kilometer heb ik even gewandeld. Ik voelde dat mijn hartslag veel te hoog was. Gelukkig kwam er na de tweede (nog steilere) berg weer een waterpost. Want ik had ontzettende dorst! Op het vlakke stuk kreeg ik weer een lekker ritme te pakken met hardlopen.

11-15 kilometer:
Even dacht ik te willen stoppen na 10 kilometer. Ik had immers nog nooit 10 kilometer hardgelopen dus dit was een mijlpaal op zich. Maar ik voelde dat ik nog door kon dus waarom zou ik dan stoppen? Er waren weer meer toeschouwers langs de kant wat mij motiveerde om door te gaan. ‘Respect!’, ‘Kom op, je kunt het!’ en ‘Ik doe het je niet na!’ werd er geroepen. Ondanks de verzuring die langzaam in mijn benen te voelen was, liep ik met een smile door de straten van Maastricht. De laatste waterpost (in het stadspark) dronk ik weer genoeg water en ik haalde tot mijn eigen verbazing zelfs een aantal mensen in.

De finish:
De ondergrond veranderde van asfalt in kinderkopjes. Daardoor wist ik dat ik er bijna was maar ik had inmiddels pijn aan mijn voeten en dan is hardlopen op kinderkopjes echt geen pretje. De laatste kilometer duurde dan ook een eeuwigheid. Ik zag iemand in een ambulance afgevoerd worden en ik raakte bijna de weg kwijt door de vele winkelende mensen. Tussendoor heb ik heel even gewandeld en mezelf toegesproken dat ik er bijna was en MOEST doorzetten. Dus ging ik weer hardlopen. Op het Vrijthof was het hartstikke druk. De terrassen zaten vol terwijl ik in mijn eentje langs kwam gerend. Iedereen begon te juichen en het was alsof ik vleugels kreeg. Dat is zo’n fijn gevoel! Het laatste stukje tot de finish op de markt heb ik met veel plezier en trots gerend. Mijn naam werd omgeroepen bij de finish en ik kreeg een medaille omgehangen. Mijn tante omhelsde me en ik kreeg een bloemetje πŸ™‚

mm_10em_20150605

Na het finishen was ik echt heel blij. Maar tegelijkertijd had ik ontzettende dorst en pijn aan mijn benen (hoe moet iemand zich na het lopen van een marathon wel niet voelen?). Ik wilde in ieder geval alleen maar zitten. Maar eerst haalde ik water, probeerde ik een stukje vlaai te eten (maar daar werd ik misselijk van) en haalde ik vervolgens mijn tas op bij de garderobe. Daarna heb ik een plekje gezocht om te zitten. Ik kwam tot rust en wachtte op mijn huisgenoot en haar vriendin, die ik beide onderweg kwijt raakte. Uiteindelijk namen we op een terras een drankje om onze overwinning te vieren. Daarna waren we zo moe dat we lekker naar huis zijn gegaan (lees: strompelend naar het station in een half uur, daarna nog een kwartier van het station naar huis).

Mijn eindtijd was uiteindelijk 02:03:09. Net niet binnen de twee uur dus. Maar achteraf ben ik blij dat ik het ΓΌberhaupt uitgelopen heb. Voor zo’n lange afstand had ik te weinig getraind. Maar het was een super ervaring! Ik ben alweer op zoek naar een nieuw hardloopdoel voor het najaar. Als er iemand tips heeft voor leuke hardloopwedstrijden dan hoor ik het graag!

Liefs,
Michelle

11 thoughts on “THE RACE | Maastrichts Mooiste 2015”

  1. Weer heel leuk geschreven! En voor iemand me toch relatief weinig training kilometers echt wel een mooie prestatie!

  2. Super knap dat je de race uitgelopen hebt!
    Zeker na 10 kilometer toen je het zo zwaar had, dan is opgeven de makkelijkste optie. Respect!

    Tip voor een leuke hardloop wedstrijd: Koning van Spanje Trail in Gulpen.
    Hier kan je kiezen tussen 9 km, 19 km en 39 km. Dit parcours loopt door het prachtige heuvelland. Erg uitdagend ook voor wat betreft de hoogte meters. Dit jaar was de trail op 3 mei gelopen, dus dan heb je wel nog voldoende tijd om te trainen! πŸ™‚ Als je hieraan mee wilt doen moet je er wel snel bij zijn want volgens mij was de trail dit jaar na 2 dagen vol πŸ™‚

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.