Ik word wakker na een onrustige maar lange nacht (ik heb ongeveer 9 uur geslapen en ben nog steeds moe). We hebben een drukke planning vandaag (we willen Cinque Terre bezoeken) dus we moeten op tijd op staan. We maken ons klaar en genieten vervolgens van een heerlijk ontbijt (met een geweldig uitzicht trouwens!). Brood met brie en met nutella en yoghurt met cruesli en vers fruit. Daarna pakken we onze rugzakken en vertrekken met de auto naar het centrum van La Spezia om hem ergens gratis te parkeren. De eigenaresse van Villa Amaranta heeft ons gewezen waar dat kan. We vinden de parkeerplaats maar het staat er bomvol met auto’s. En dan bedoel ik ook bomvol. Italianen hebben duidelijk nooit van parkeervakken gehoord want de auto’s staan overal waar maar een plekje vrij is. We rijden daarom door en vinden een plek verderop langs de weg. Niet helemaal in een vak maar we wagen het erop. Vervolgens lopen we een kleine 10 minuten naar het station. Althans, we vinden het spoor maar niet de ingang van het station. Een aardige meneer ziet ons zoeken en wijst ons de weg. De trein van 10:05 hebben we gemist en de volgende gaat pas om 11:10 maar uiteindelijk hebben we die tijd nodig om te zoeken waar we een kaartje kunnen kopen en erachter te komen hoe alles werkt. Op het perron aangekomen, blijken we niet de enige te zijn die Cinque Terre willen bezoeken. Gelukkig vinden we toch een plekje in de trein. Na 30 minuten komen we aan in Monterosse, het laatste dorpje van de vijf dorpjes van Cinque Terre. We wachten even tot de grote meute van mensen weg is en beginnen dan aan onze wandeltocht. Op internet heb ik opgezocht dat je van dorpje naar dorpje kunt wandelen via een aangelegd wandelpad (op dit moment zijn drie van de vier wandeltrajecten gesloten wegens onderhoud). We komen erachter dat dat ook echt kan, maar dat het meer hiken dan wandelen is. Eerst zijn de wandelpaden nog vlak en breed. Maar kort daarna komen we bij heel veel trappen die we op moeten. Ondertussen zijn de paden smaller geworden en aangezien we niet de enige zijn op de paden (er komen ook tegenliggers) moeten we om de zoveel tijd wachten om mensen langs te laten. Soms is het namelijk zo smal dat er geen twee personen naast elkaar op het randje kunnen lopen (aan één kant is een rotswand en aan de andere kant een afgrond). Niet bepaald fijn met mijn hoogtevrees. De paden worden ook rotsachtiger waardoor je constant moet kijken waar je loopt. Als we bijna het dorpje Vernazza bereiken begint het te regenen. Daardoor worden de stenen en rotsen zo glad dat we ons aan het hekwerk vast moeten houden om niet te vallen. Maar we hebben het overleefd, zijn een ervaring rijker en hebben mooie uitzichten gezien. Helemaal nat van de regen en het zweet komen we bijna twee uur later aan in Vernazza. Ook daar zijn we niet de enigen. Het is er een mierenhoop van mensen. Overal lopen mensen, alle terrassen zijn vol en er is geen eettentje te bekennen zonder een mega rij met mensen. We zijn zo vermoeid dat we even niet weten wat we moeten doen en een beetje doelloos rondlopen. Dan besluiten we water te kopen (want van hiken krijg je dorst) en terug te gaan naar de trein. Want nog meer dorpjes bezoeken in deze drukte zien we niet zitten. Weer aangekomen in La Spezia kopen we op het station meteen een broodje voor de ergste honger. Terug op weg naar de auto komen we langs een supermarkt waar we nog wat boodschappen doen. We blijken ook gelukkig geen bekeuring te hebben. Eenmaal terug in Villa Amaranta aangekomen, treffen we onze kamer helemaal opgeruimd aan. De eigenaresse heeft alles op haar manier neergezet. We zijn heel verbaasd en voelen ons net twee tieners waarvan de moeder het niet eens was met de rommelige kamer. We ploffen vervolgens bij het zwembad neer en genieten van de namiddag zon. Even al onze nieuwe ervaringen laten bezinken en ons opladen voor een nieuwe dag.

Liefs,
Michelle en Michelle