De camper ophalen

Vandaag kan de roadtrip echt beginnen. Een beetje moe checken we uit in het hotel. We nemen een taxi om niet weer het hele stuk (met koffers) terug te moeten lopen naar de halte van de skybus. Na 20 minuten komen we op tijd aan bij de camperverhuur. Er zijn echter meer mensen die een camper komen huren en we wachten een uur tot we eindelijk aan de beurt zijn. Na het papierwerk en een hele gebruiksaanwijzing voor de camper zitten we twee uur daarna eindelijk achter het stuur. We doen wat boodschappen onze rondreis kan beginnen.

We hebben geen slaapplaatsen vastgelegd maar ik heb van tevoren wel een planning gemaakt met de afstanden en mogelijke verblijfplaatsen. Het enige wat vast ligt is de heen- en terugvlucht en een weekend bij familie. We vertrekken uiteindelijk veel te laat bij de camperverhuur dus de afstand die we willen rijden, gaan we niet meer halen. Het is hier namelijk herfst en rond 17:00 uur wordt het al donker. Ook is ons streng geadviseerd niet na zonsondergang en voor zonsopkomst te rijden. Dit in verband met de kangoeroes die op dit tijdstip actief worden. De kans is dan groot dat je een kangoeroe aanrijdt. Dan is niet alleen de kangoeroe in puin, maar ook de camper. En hulp is vaak niet zo snel ter plekke. Daarbij zijn veel wegen slecht of helemaal niet verlicht.

Links rijden

Voor wie het nog niet wist, in Australië rijden ze aan de linkerkant van de weg. Van tevoren ben ik hier behoorlijk zenuwachtig voor geweest. Ik heb namelijk 1) nog nooit met een camper gereden en 2) nog nooit links gereden. Maar gelukkig begint mijn vriend met rijden in de drukte van Melbourne. Dan kan ik navigeren (en wennen aan het rijden aan de andere kant van de weg). Wat meteen opvalt is dat fietsers hier op sommige snelwegen mogen rijden (ja, echt waar). Ze rijden dan op het gedeelte wat bij ons de vluchtstrook is, maar dan links. Heel apart (ik heb overigens tijdens onze reis maar 1 fietser gezien op de snelweg).

Als we twee uurtjes later bij de kust aankomen, zijn we allebei doodop (en ík heb nog niet eens gereden :p). De jetlag eist zijn tol. Maar we zullen toch nog even door moeten. Met een energiedrankje kruip ik achter het stuur. Ik rij al een klein stukje van de Great Ocean Road. Maar echt genieten van het mooie uitzicht kan ik helaas nog niet, want het ‘nieuwe’ rijden kost me teveel energie. Als het begint te schemeren, stranden we in het plaatsje Lorne. Gelukkig is hier een kleine maar fijne camping. We pakken onze koffers uit, eten een zelfgemaakte avondmaaltijd en vallen vroeg in slaap.

The Great Ocean Road

Na 9 uur slaap word ik uitgerust en relaxed wakker. Vandaag staat de rest van The Great Ocean Road op de planning. We zullen wel wat meer kilometers moeten maken omdat we gisteren niet zoveel hebben kunnen rijden. Maar eerst halen we nog wat boodschappen. Als we al onze spullen in de camper opgeruimd hebben, gaan we weer op weg.

The Great Ocean Road is een prachtige weg van meer dan 240 kilometer langs de zuidkust van Australië in de staat Victoria. De weg loopt dwars door Great Otway National Park. Ik heb gelezen dat de kans groot is om hier koala’s in het wild te zien. We gaan dan ook op zoek. Op een camping in het park vertelt een mevrouw ons dat we ‘gewoon’ naar boven moeten kijken. Een behoorlijke opgave als er zoveel bomen zijn en vanuit de camper is dit helemaal niet te doen. Als we door het park rijden zie ik ineens op een verlaten plek een aantal auto’s staan. Die staan daar natuurlijk niet zomaar. We parkeren de camper en gaan op zoek naar de mensen. En ja hoor, verderop staan een aantal mensen naar boven te kijken, want er zit een koala in de boom! Ik denk dat we zeker een half uur naar de koala hebben staan kijken en ondertussen hebben we prachtige foto’s gemaakt.

Verderop op de route liggen een aantal mooie natuurverschijnselen waar we uiteraard even stoppen. We zien de welbekende rotsformatie De Twaalf Apostelen en de London Arch. The Great Ocean Road is dan wel een toeristische route, ik vind het heel mooi om te zien. We zijn de hele dag onderweg geweest en we eindigen onze derde vakantiedag op een camping in Portland.

Liefs,
Michelle