Australië Reisverslagen Reizen Verre reizen

Reisverslag Australië deel 4 | Een weekend bij familie & Blue Mountains National Park

Weekend bij familie

Even wat uitleg voordat ik verder ga met het reisverslag. Zoals ik eerder in dit artikel schreef, ben ik jong mijn moeder verloren. Ik heb geen broers en zussen en het contact met mijn echte vader is minimaal. Door alle omstandigheden ben ik gedeeltelijk opgegroeid bij de beste vriendin van mijn moeder. Onze band is zo goed dat ik haar, haar man en hun dochters door de jaren heen als familie ben gaan beschouwen. Deze uitleg maakt onderstaande hopelijk beter te begrijpen.

Op vrijdagmiddag komen we aan in Swan Hill. Ik zie na ongeveer 1 jaar en 9 maanden mijn zus weer (ze is getrouwd met een Australiër). Ik word dan ook helemaal plat geknuffeld bij aankomst. Ook de rest van de familie uit Nederland is naar Australië gekomen. Mijn vader viert namelijk zijn 70-ste verjaardag en omdat hij besloten heeft dit in Australië bij mijn zus te vieren, zijn we allemaal naar Australië gekomen. Het is dus heel speciaal dat we allemaal tegelijk aan de andere kant van de wereld bij elkaar zijn om dit te vieren.

We krijgen een kleine rondleiding (ik zeg klein want ze hebben 70 hectare grond), kleden ons om en eten snel een kleine avondmaaltijd voordat het (tuin)feest gaat beginnen. Er is zelfs een fotograaf om foto’s te maken van de hele familie. Veel genodigden nemen zelf drank en lekkere hapjes mee. Ook als je aan geeft dat dit niet nodig is, wordt er toch wat meegebracht. Blijkbaar is dit heel normaal hier.

Terwijl een ingehuurde band allerlei covers speelt, geniet ik van een wijntje en heb leuke gesprekken met allerlei mensen. Iedereen is zo aardig. Het is een heerlijke avond en als ik ’s avonds laat naar boven kijk, zie ik de mooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb (er is namelijk geen lichtvervuiling in deze omgeving). Mijn avond kan niet meer stuk. Zelfs als vrijwel alle genodigden naar huis zijn en de band muziek blijft maken, dansen we nog lekker door.

Iedereen slaapt de dag erna lekker uit. We ontbijten op het gemak en ’s middags gaan we naar het centrum van Swan Hill. We eten een ijsje en doen boodschappen. ’s Avonds staat er namelijk een family dinner op de planning (inclusief varken aan het spit (wat ik by the way niet gegeten heb). Al met al is het een gezellig en relaxte dag want iedereen is een beetje brak van de avond ervoor.

Op de laatste volledige dag in Swan Hill, is mijn nichtje jarig. Gezamenlijk ontbijten we met toast, spek en eieren waarna we op verzoek van mijn nichtje gaan vissen. Alles ligt zo ver van elkaar af dat vrijwel altijd de auto gebruikt wordt. Maar een aantal personen (waaronder ik) willen even een stukje lopen. Dus wandelen we naar de visplek (ongeveer 3,5 km). Hieronder de foto van mij waar ik helemaal ingepakt en bezakt klaar ben voor de wandeling. Het is namelijk toch best wel fris in deze tijd van het jaar. In sommige plaatsen tijdens de rondreis kon ik overdag gewoon een t-shirt aan. Maar ’s nachts koelt het ontzettend af en heb ik soms zelfs onder drie (!) dekbedden geslapen.

Vissen heb ik overigens niet gedaan, ik heb alleen gekeken :p. Op een bepaald moment begint het te regenen en besluiten we terug te gaan naar het huis van mijn zus. Na een gezamenlijk dinner sluiten we het weekend met mijn familie af met een groots kampvuur onder wederom een prachtige sterrenhemel. Ik zie zelfs een vallende ster en zou dus een wens mogen doen, maar op dat moment heb ik niks te wensen. Het was een heel fijn weekend en hoewel ik langer zou willen blijven, vertrekken we een dag later om in de korte tijd die we hebben nog wat van het land te zien.

Onderweg naar Sydney

Het is weer maandag. Een nieuwe week en onze rondreis gaat vandaag verder. We nemen afscheid van mijn familie en gaan de weg op (Hit the Road, Jack :p). De komende dagen willen we zoveel mogelijk kilometers maken om in Sydney te komen. In totaal is het ruim 900 kilometer van Swan Hill naar Sydney. Valt mee zou je zeggen want in Europa rijde we ongeveer die afstand naar Oostenrijk. Maar het rijden op de rechte stukken is erg vermoeiend en we moeten opletten voor loslopend wildlife. Van te voren leggen we de plekken vast waar we gaan tanken. Dorpen liggen hier honderden kilometers van elkaar af en voor je het weet is de tank leeg en sta je in the middle of nowhere.

Ik begin met rijden. Als we pas een half uur onderweg zijn zie ik aan de horizon iets bewegen. Eenmaal dichterbij blijken het overstekende schapen te zijn. Echt een hele kudde van zeker 200 schapen! Even verderop houdt de geasfalteerde weg ineens op. Dus we gaan verder op de gravel road (iets wat eigenlijk niet mag met de camper, maar anders moeten we kilometers terugrijden). Even later zie ik links van de weg een emoe rennen. Gelukkig zie ik in een ooghoek aan de rechterkant van de weg een aantal kangoeroes erachter aan rennen (geen idee waarom?) Ik trap meteen op de rem en we proberen het op foto vast te leggen. Vervolgens – weer wat later op dezelfde weg – barricaderen een kudde koeien de weg volledig. Ik zie het op tijd zodat ik vaart kan minderen (je mag op de meeste wegen buiten de bebouwde kom 100 rijden). Het duurt even voordat ze aan de kant gaan en we onze weg kunnen vervolgen. We komen overigen op dit hele stuk geen enkele andere weggebruiker tegen. Het is heel apart om dit allemaal zo mee te maken op de route.

We besluiten te overnachten in West Wyalong (een beetje een ‘saloonachtig’ dorp, zie foto). West Wyalong is nog niet eens op de helft van de route naar Sydney. Maar we doen er liever een dag langer over dan dat er ongelukken gebeuren (in slaap vallen, kangoeroes aanrijden).

Blue Mountains National Park

Voordat we de dag erna verder rijden richting Sydney, halen we een nieuwe iPhone lader voor mijn telefoon want deze heeft het helaas begeven. Dit blijkt even daarna de slechtste keuze ooit. Want als we weer rijden (ik zit achter het stuur en mijn vriend doet een dutje), zie ik ineens rook vanuit het dashboard komen. Ik schrik me rot en roep mijn vriend zodat hij wakker wordt. Gelukkig gebeurd dat snel en hij haalt meteen de lader uit mijn telefoon, die ontzettend heet is. Ik ben bang dat mijn telefoon ermee opgehouden is, maar hij doet het nog. Echter blijkt even later dat de accu niet meer werkt zoals het zou moeten en mijn telefoon in een kwartier van 100% batterij helemaal leeg is en uit valt. Tot dat we in Sydney zijn zit ik dus helaas zonder telefoon. Heel vervelend allemaal maar er zit niets anders op dan gewoon verder te rijden als we van de schrik bekomen zijn. Wie weet wat er had kunnen gebeuren als we bijvoorbeeld aan het slapen waren?

Wat onderweg opvalt is dat het landschap verandert van uitgestrekte vlaktes naar een heuvelachtig landschap. Alles is heel mooi groen en als we het Blue Mountains National Park naderen komen we in een bosrijke omgeving. We stoppen in Katoomba en kijken uit over het prachtige National Park van ruim 240.000 hectare. We zien de Three Sisters, een bekende rotsformatie gevormd door erosie. Het is nu niet meer ver tot Sydney (ongeveer twee uurtjes rijden) maar de zon gaat over niet al te lange tijd onder, dus we kamperen op een camping in Katoomba.

Liefs,
Michelle

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.